Dargas

"Aby być szczęśliwym, trzeba pragnąć, działać i pracować, taki jest porządek przyrody, której życie polega na działaniu." 
~Paul Holbach

Praca - Siła - Potęga

Te trzy słowa dumnie rozbrzmiewają pośród lasów, poruszają górskie szczyty i napawają dumą serca skrywających się pod osłoną drzew stworzeń. Wilki z Dargas od pokoleń egzystują według jednej świętej zasady, "Żyję, żeby pracować. Pracuję, żeby być silny. Siłą osiągam potęgę." Ta pielęgnowana od lat fraza ukształtowała dargaską kulturę oraz religię, pozwalając jej wyznawcom na wykorzystanie życia w najefektywniejszy i najkorzystniejszy sposób. To, jak pracujesz na swój sukces, warunkuje pozycję w watasze, przywileje i traktowanie przez innych członków watahy. W Dargas wierzy się, że wilk został zesłany na ziemię, aby okiełznać otaczający go świat i poznać jego tajemnice. Aby móc to osiągnąć, bogowie obdarzyli go darami (siłą, dumą, inteligencją i sprytem) i nakazali mu pielęgnować je do ostatnich dni istnienia. Dary te otrzymuje każdy, w dniu swoich narodzin. Pierwszy oddech jest obietnicą złożoną bogom, że tak chwalebny podarunek nie zostanie zaprzepaszczony. Tak też praca i oddanie watasze trwa całe życie, aby po śmierci móc zasiąść pośród przodków i zostać wspominany i chwalony przez kolejne pokolenia. Jednakże egzystencja pośród Zielonych nie jest jedynie niekończącą się sielanką i samymi pochwałami. Największą plamą na honorze i hańbą dla każdego wilka jest lenistwo - najcięższy grzech, podlegający najsurowszym karom. Wilk pracuje nie tylko, aby się rozwijać, ciężką pracą zapewnia sobie dobre imię oraz miejsce pośród przodków, po odejściu do krainy zmarłych. Osobniki leniwe, migające się od pracy są szykanowane, pomiatane i znajdują się najniżej w hierarchii. 

Osobniki z Dargas mają zapisaną we krwi ciekawość świata i przebiegłość - od urodzenia wykazują chęć poznania świata i tego co czeka na nie w przyszłości. Wilki te nie lubią niespodzianek, kierują się harmonią i uporządkowaniem, co bardzo sobie cenią (dlatego też z watahą kojarzony jest kolor zielony). Życie pośród lasów, gór i rzek w dość zmiennym klimacie wyrzeźbiło w nich pewnego rodzaju ostrożność, dokładnie myślą nad każdym następnym krokiem, co czyni ich wspaniałymi strategami. Natura i bogowie obdarzyli ich siłą i wytrzymałością, które pozwala im na przetrwanie w ciężkim terenie. W watasze nie ma jako takich podziałów, ponieważ większość wilków jest sobie równa, jednakże można wyróżnić trzy niewielkie grupy społeczne: Herghanowie (zwykli członkowie watahy), Garudoni (wilki starsze, wyróżnione za swoje dokonania), Awro (wilki odrzucające główne zasady panujące w watasze, zdrajcy). 

Wierzenia

Dargasi nie są zbyt religijni, ponieważ na pierwszym miejscu stawiają siebie i własne życie. Wilki uważają, że bogowie są przy nich jedynie w dniu narodzin, a przez resztę życia jedynie obserwują ich poczynania i nie ingerują w ich egzystencję. Mieszkańcy górskich lasów w swej religii uznają jedynie czterech bogów, którzy zgodnie z legendami starszych, zamieszkują najwyższe górskie szczyty. Różnią się oni od charakterystycznych bogów z innych watah, ponieważ wilki z Dargas wierzą, że za stworzenie świata odpowiadają również inne zwierzęta - nie tylko wilki. Każdy z bogów ofiarowuje najmłodszym członkom watahy cząstkę siebie - cechę, która wyróżnia ich na tle innych. Dary otrzymuje każde szczenię, bez względu na to, że jedno z jego rodziców jest spoza watahy czy zostało poczęte ze zdrady - bogowie uznają młode jako odrębne istnienie, na które nie spływają grzechy rodzicieli. 

Kraina Darath - odpowiednik "nieba". Miejsce ponad chmurami, zasłaniającymi szczyt Dragahim, gdzie dusze zasłużonych mogą zaznać upragniony spokój. Nikt nie wie jak dokładnie wygląda to miejsce, jednak wielu mówi, że nie istnieje tam coś takiego jak smutek, żal czy przygnębienie. Znajdują się tam dusze wszystkich bohaterów Dargas, którzy szczególnie zasłużyli się watasze. Idą tam dusze tylko i wyłącznie Herganów oraz Garudonów. Wyjątkiem są szczenięta, których dusze opuściły ciało zbyt wcześnie i nie skończyły treningu - one automatycznie trafiają do Krainy Darath, ponieważ pozbawione są jakichkolwiek grzechów. 

Grota Nordon - odpowiednik "piekła". Głęboka, ciemna jaskinia na szczycie Dragahim, której stróżuje Wielki Hordogrus. Żadnemu śmiałkowi nie udało się tam dotrzeć, dlatego też jej wnętrze wciąż pozostało niezbadane. Jedynie z podań starszych wilków Dargas można dowiedzieć się, że grota ma w sobie nieskończoną sieć korytarzy, które są jak labirynt. Dusze zdrajców błąkają się po tamtejszych tunelach w poszukiwaniu wyjścia, jednakże to nigdy nie następuje. Ich duchy są skazane na wieczną tułaczkę i potępienie, pod bacznym okiem największego bóstwa. Ponoć w najdłuższą noc roku można usłyszeć ich żałosne wycie, odbijające się echem od górskich szczytów na terytorium Dargas. 

Bogowie

Hordogrus - najpotężniejsze z całej czwórki bóstw - władca życia i śmierci, uważany również za stwórcę wszechświata. Zamieszkuje on najwyższy szczyt Dragahim i stamtąd obserwuje całą watahę. To w jego łapy trafiają dusze po śmierci - zasłużone wilki odprowadza do Krainy Darath, zaś zdrajców na wieki zamyka w swojej lodowatej Grocie Nordon. Hordogrus przedstawiany jest jako ogromny czarny dwugłowy wilk z pustymi oczodołami, noszący ze sobą skóry i czaszki największych zdrajców w historii zielonej watahy. Według legend pożarł on własnego brata, aby dojść do władzy i podporządkować sobie to, co razem stworzyli. W taki też sposób dorobił się drugiej głowy, która podobno należy do jego brata i wrosła w jego ciało, jest ona jednak "martwa".
Olzebis - Bóg wojny. Zsyła wilkom siłę i wolę walki o przetrwanie. To on odpowiedzialny jest za przebieg każdej z wojen, dlatego też wilki często składają mu ofiary, modląc się o wygraną. Istniały sprzeczki dotyczące dokładnej postaci Olzebisa - na początku uważano go za rysia obrośniętego kolcami, ostatecznie opisuje się go jako niedźwiedzia brunatnego odzianego w ogromne świeże rany, które nigdy się nie zasklepiają i przez cały czas sączy się z nich szkarłatna ciecz.
Damalan - Bóg łowów, urodzaju i płodności. Władca wszelakiej zwierzyny, który dba o faunę żyjącą na terenie Dargas. Znany jest ze swojej dumy i wyniosłości, którą chętnie dzieli się ze swoimi wyznawcami. Bóstwo ma postać białego jelenia z wyniosłym, gęstym porożem, na którym zawsze przesiadują kruki. Mają one charakter szpiegów Damalana, dlatego też napotkanie grupy tego ptactwa może zwiastować zły omen dla ich znalazcy. 

Agiter - Bóg czasu, opiekun przemian zachodzących w przyrodzie. To on zajmuje się zmianą pór roku i pór dnia, odpowiedzialny jest również za pogodę. Dzieli się z wilkami swoją ponadprzeciętną inteligencją i sprytem. Głównie występuję w postaci olbrzymiego orła z dwiema parami ostrych jak brzytwy skrzydeł, jednakże zdolny jest do przemiany w każde inne ptactwo.

Ceremonie i Rytuały

Zesłanie Hordogrusowi 
Ceremonia odbywana tydzień po narodzinach nowego miotu, kiedy to wybiera się jaką ścieżką podążać będzie każde ze szczeniąt. Młode zostają powitane przez odpowiedniego starszego watahy oficjalną formułą przydzielenia do odpowiedniej grupy klasowej, która wiąże się z nierozerwalnym połączeniem młodego z jego stanowiskiem. Aby przypieczętować całą ceremonię, składane są specjalne ofiary najwyższemu z bogów, Hordogrusowi.
Wyzwanie Hergahanów
Egzamin dojrzałości, który obejmuje każdego młodzika po ukończeniu jego treningu. Nie ma określonego wieku, kiedy się go podejmuje, ponieważ o gotowości do jego przyjęcia przez wilka decyduje rada starszych. Rytuał ten różni się od siebie w zależności jaką klasę pełni młodzieniec, a o jego pozytywnym przejściu decyduje odpowiedni Starszy i Alfa. Po jego ukończeniu, wilk zyskuje tytuł Herghana i staje się pełnoprawnym członkiem watahy.
Ceremonia Złączenia Darów
Sakrament udzielany przez Arfashta watahy, którego celem jest złączenie dwójki zakochanych w sobie wilków. Jest to czas radości, w który angażuje się cała wataha. Ceremonia odbywa się o zachodzie słońca, a kiedy jego ostatnie promienie znikną za górskimi szczytami, wyprawiana jest wielka uczta, na którą zostaje przygotowany ceremonialny łoś (uważany, za najlepszy rodzaj mięsa na terytorium Dargas). Obrządek rozpoczyna się wręczeniem przez zakochanych symbolicznych sosnowych gałązek, po czym Alfa wygłasza uroczystą mowę "złączenia darów". Na zakończenie, para składa złączone ze sobą gałązki na rzecznej tafli, aby te odpłynęły wgłąb dargaskiego terytorium, co symbolizuje ich przynależność do siebie i watahy. Sakrament w każdej chwili można unieważnić, jest jednak jeden wyjątek - jeśli para doczeka się szczeniąt, Złączenie Darów może zostać zerwane dopiero, gdy młode osiągną rok i rozpoczną trening pod okiem starszych. Należy również pamiętać, że Złączenie Darów można przyjąć tylko raz w życiu.
Ofiarowanie Garudona
Bardzo uroczyste wydarzenie, w którym zasłużony Hergahan zostaje mianowany Garudonem, czyli Starszym. Ceremonia odbywa się raz na kilka lat, kiedy jeden ze starszych umiera, a na jego miejsce zostaje wyłoniony nowy Garudon. Mogą nimi zostać jedynie wilki specjalnie wyróżnione, które w znaczący sposób oddały się watasze. Wszystko odbywa się w porze górowania księżyca, wtedy Alfa i Rada Starszych wygłaszają ceremonialną mowę powitalną, po czym Garudoni udają się na wspólną naradę.
Odejście Sił
Najsmutniejszy okres w życiu każdej watahy, kiedy to jeden z członków stada umiera, by na wieki odejść do Krainy Darath, gdzie spotyka swoich przodków. Zmarłego chowa się w grobie wypełnionym zwierzęcymi kośćmi i gałązkami, wysoko w górach. Dargasi wierzą, że dzięki temu duszy wilka prościej będzie dotrzeć do krainy spokoju ponad chmurami. W czasie ceremonii Alfa wygłasza mowę, w której uwzględnia wszelkie chwalebne czyny zmarłego i dziękuje mu za życie, które poświęcił swojej watasze. 

Pozycje i Rangi

W Dargas każdy wilk ma swoje miejsce - każdy jeden osobnik jest fundamentem, który tworzy i buduje watahę. Wiążę się z tym praca, która stawiana jest ponad wszystko. Dlatego też, młodzi Dargasi już od swych pierwszych dni przyzwyczajani są do wykonywania swych obowiązków. Każde szczenię zostaje przyporządkowane do odpowiedniej mu klasy. Decyzję podejmuje Rada Starszych, oceniając młode po budowie ciała i temperamencie. Wybór ten jest niepodważalny i nie można go zmienić. Wilk pozostaje przy swojej pozycji do końca życia. Trening szczeniaka rozpoczyna się w wieku dwóch miesięcy, wtedy to rodzice zaczynają przyzwyczajać go do pracy i wysiłku, ucząc młode podstawowych umiejętności. Do pierwszego roku życia, rodziciele mają obowiązek wprawić potomka w podstawowej sztuce polowania, walki oraz kamuflażu. Następnie, młodziki trafiają pod skrzydła Starszych watahy, którzy trenują ich pod względem wybranej im klasy. Po pomyślnym zdaniu egzaminów, wilk wchodzi w dorosłość i staje się pełnoprawnym członkiem watahy.

Holthorn Wojownik (0/10) 
Wilki dobrze zbudowane, wytrzymałe i gotowe na poświęcenie. Odpowiedzialne są za ochronę swojej watahy przed wszelkiego rodzaju intruzami (wilkami, jak i innymi drapieżnikami). Podczas bitew, jako pierwsi stają do boju, reprezentując siłę i wytrzymałość całego stada. Każdy z wojowników powinien być przygotowany, że przyjdzie walczyć mu nie tylko z wilkiem, lecz także z niedźwiedziem czy rysiem. W czasie wzmożonego ryzyka ze, eskortują strażników oraz pomagają łowcom przy polowaniach. 

Asgaar Strażnik (0/6) 
Wilki odważne, szybkie i spostrzegawcze. Odpowiedzialne są za patrolowanie granic, obchody terytorium i pilnowanie upolowanej zdobyczy. To oni dbają o bezpieczeństwo podczas dnia i nocy. Warty strażnicze wymieniają się swoimi obowiązkami o wschodzie i zachodzie słońca. Strażnicy powinni znać każde źdźbło trawy na terenie swojej watahy, aby w jak najszybszy sposób powiadomić resztę o występującym niebezpieczeństwie. Zbierają również informacje o wszelkich zmianach na terytorium. Kiedy w watasze pojawiają się szczenięta, często zajmują się ich opieką. 

Nergen Zwiadowca (0/5)
Wilki nieustraszone, zwinne i ciche. Odpowiedzialne są za zbieranie informacji oraz poznawania nowych terenów. Pełnią rolę wilczych "szpiegów", którzy mają za zadanie po cichu rozejrzeć się w sytuacji. Zwiadowcy często wysyłani są na długotrwałe misje poza tereny watahy, aby odkrywać nowe miejsca, obserwować samotników, którzy zbytnio zbliżają się do granicy, czy zdobywać wieści na temat sytuacji panujących w innych watahach. Wyprawy te wiążą się z ogromnym ryzykiem, dlatego też trening zwiadowcy należy do najtrudniejszych.

Torgal Łowca (0/8) 
Wilki cierpliwie, wysportowane i sprytne. Odpowiedzialne są za dostarczanie pożywienia watasze oraz tropienie przemieszczającej się zwierzyny. Łowcy są zwykle najlepszymi strategami w watasze, dzięki czemu pomagają również w planowaniu ataków. Zwykle pracują w grupie, aby polowania były bardziej efektywniejsze. Obserwują stan zwierzyny w dolinie, pilnują gdzie przemieszczają się większe zwierzęta i kiedy najczęściej można je spotkać. Choć pracują sami, zdarza się, że podczas większych polowań angażowani są również inni członkowie watahy.

Zarakir Uzdrowieciel (1/1)
Wilk silny psychicznie, cierpliwy i inteligentny. Odpowiedzialny jest za opatrywanie rannych w watasze. Rzadko kiedy w watasze znajduje się więcej niż jeden Uzdrowiciel, ponieważ odpowiedni na to stanowisko szczeniak rodzi się niezwykle rzadko. Mówi się, że Uzdrowiciel, zaraz po Alfie, ma największą łączność z bóstwami - jednakże Ci zwykle tego nie zdradzają. Potrafi rozpoznawać zioła i inne lecznicze rośliny oraz doskonale zna ich zastosowania. Uzdrowiciel często opiekuje się starszymi wilkami, które są u kresu swoich sił. 

Władza i Dziedziczenie 

Pierwszeństwo do tronu w watasze Dargas mają młode z pierwszego miotu przywódcy. Płeć nie gra tutaj większej roli, ponieważ wybrane zostaje najsilniejsze ze szczeniąt. W dalszej kolejności są młode z kolejnych miotów.  Wybrane szczenię od urodzenia przygotowywane zostaje do pełnienia swojej funkcji w przyszłości. Choć trenowane jest na wojownika, musi przejść dodatkowe treningi z każdej dziedziny w watasze. Jeśli Arfasht nie doczeka się potomków, na jego miejsce wstępuje jego wierny zastępca, Korham.

Prawa

1. Arfasht ma ostateczne słowo w każdej sprawie.

2. Praca jest największą świętością i będę ją pielęgnował całe życie.

3. To co moje, należy również do mych braci.

4. Będę przestrzegał tradycji i słuchał boskiego słowa.

5. Swą wierność powierzę tylko i wyłącznie Dargas. 

6. Każda zdrada i lenistwo będą surowo karane.

Relacje

W watasze

Wilki z Dargas zwykle trzymają się w paczkach zależnych od pozycji, np. łowcy z łowcami, czy wojownicy z wojownikami. Są to bardzo bliskie relacje, zazwyczaj przyjacielskie (wilki znają się od małego, dzielą te same obowiązki, razem spędzają czas). Nie oznacza to jednak, że wataha jest podzielona - wręcz przeciwnie. Dargasi traktują się jak jedna wielka rodzina, dlatego też każdy jest sobie bliski. Wilki te w relacjach między sobą są życzliwe, pogodne i troskliwe, razem spędzają czas oraz pomagają sobie nawzajem. Siłą każdego jest jego wataha, za którą w każdej sytuacji oddałby życie, dlatego ciężko jest im przebywać w samotności. Samotny Dargas często nie potrafi poradzić sobie z życiem codziennym, przyzwyczajony do życia w stadzie - nie nadaje się do życia jako wyrzutek.

Poza watahą
Zieloni we krwi mają wrodzoną ciekawość. Z natury lubią wiedzieć wszystko o wszystkim, oczywiście wszystko z rozsądkiem. W życiu codziennym zwykle skupiają się na sobie, chociaż informacje na temat tego, co dzieje się poza granicami watahy, nie są im obojętne. Co do samotników i intruzów, zawsze są wrogo nastawieni - do ostatniej kropli krwi będą bronić tego, na co zasłużyli swoją ciężką pracą. Każdy wilk, który wkroczy na nieswój teren, zostanie przepędzony w trybie natychmiastowym. Często zdarza się, że Dargasi popadają w konflikty z obcymi (ponieważ Ci nie rozumieją ich wierzeń), łatwo ich zdenerwować, przez co wdają się w bójki - jednak nie tyczy się to każdego. Każdy wilk spoza watahy powinien liczyć się z tym, że jeśli skrzywdzi choć jednego Dargasa, cała wataha ruszy mu z pomocą.

Wataha Rotwelg: Odczucia neutralne

Terytorium

Dolina Dhorumm

"Najpiękniejsze miejsce na ziemi, porównywane do raju Darath. Hordogrus stworzył tą dolinę, aby jego dzieci nie musiały już tułać się po bezkresnym pustkowiu świata. Wilki, lasy, rzeki, jeziora, górskie szczyty - od lat panuje tu niezachwiana harmonia, nad którą pieczę sprawują największe bóstwa, jakie widziała ta ziemia."

Tereny Główne
Legowisko | Polana Damalana | Równina Treningowa | Przesmyk Olzebisa | Rzeka Imerin

Reszta Terytorium
Teren Łowieckie | Cmentarz Darath | Grota Nordon | Zielone Równiny
Arena Dusz | Skalne Łąki | Jezioro Khushar | Boskie Grzbiety

Terminologia

Arfasht - Alfa. Najwyższy wilk w watasze, przywódca.
Shzaria - Partnerka Alfy. Współwładczyni. 
Korham - Beta. Prawa łapa i zastępca przywódcy.
Garudoni - "Rada Starszych", dowódcy. 
Herghanowie - Zwykli członkowie watahy.
Awro - Zdrajcy. Najgorsza obelga w Dargas.

Holthorn - Wojownik. Wilk walczący.
Asgaar - Strażnik. Wilk stróżujący.
Nergen - Zwiadowca. Wilk informator.
Torgal - Łowca. Wilk polujący.
Zarakir - Uzdrowiciel. Wilk leczący.
Khoort - Młodzik, przed ukończeniem ostatecznego egzaminu.
Otti - Szczeniak, najmłodszy członek watahy.

Trish - Przywitanie.
Dhale - Pożegnanie.
Ravia - Podziękowanie.  
Sabra - Przeprosiny.