Rotwelg

W miejscu, gdzie suchy step od pazurów pęka, unosi się wśród wilków olbrzymia potęga.
Na wielkich pyskach kły obnażone, na twardych karkach futra najeżone.
Strach stawić czoła wilkom ze stali, gdyż żadnej dotąd bitwy przegrać nie zdołali.
Spłyną krwią prerie pod osłoną nocy, więc pokłoń się, wędrowcze, przed źródłem wielkiej mocy.

Pieśń

W Rotwelg najważniejszą wartością jest tradycja. Od wielu pokoleń przywódcy podtrzymują ją i pilnują porządku wprowadzonego przez swoich bogów. Panuje tutaj monarchia absolutna - ci, którzy sprawują władzę mają zawsze decydujący głos. Istnieje również podział społeczeństwa na kasty, jednak wilki starają się zacieśniać więzi między sobą wzajemnie, wierząc w siłę zaufania. Stawiają na naturalizm i poddawanie się instynktom, mimo to wciąż posiadają w sobie głos rozsądku. Fundamentem watahy są wierzenia, w których ogromną rolę odgrywa krew.

Kultura

Kult Krwi 

Rotwelg silnie identyfikuje się z kolorem głębokiej czerwieni przez posiadający ogromne znaczenie w ich tradycji kult. Niekiedy uznawany za przejaw barbarzyństwa i nieokiełznanej dzikości, w watasze tej istnieje nurt błogosławieństwa nad krwią wszelakiej maści. Stanowi on fundament stada i jego kultury, którego nie można znieść ze względu na jego mocne zakorzenienie w życiu i tradycji członków Rotwelg. 
Wziął się głównie z wierzeń mówiących o tym, że Rotwelgowie tworzą rasę nadwilków dzięki mocy, jaką ich bóg podarował im razem z krwią wtłoczoną w ich ciała. Z czasem ów motyw rozgałęział się, nadając płynom ustrojowym jeszcze ważniejsze znaczenie. Tutejsi zaczęli traktować krew jak świętość, używając jej jako swoisty odpowiednik wody święconej, stosowany do niemal każdej ceremonii. 

Krew orderem, czyli odznaczenia za wszelakie sukcesy. Nie licząc faktu, iż po walkach bądź polowaniach wilki nie zmywają z siebie krwi, traktując to jako nagrodę za poświęcony wysiłek i czas, obowiązuje symbol Sargbh. W momencie, kiedy wilk dokonał olbrzymich zasług dla stada, nadawany jest mu tytuł Sargbh, malowany krwią wybranego zwierzęcia na prawym barku odznaczonego. Występuje to jednak stosunkowo rzadko i nadawane jest przez Rogara i Ulfara. Nie ma charakteru ceremonii, lecz traktowane jest jednakową wagą. 

Siła Pierwotna
Terminem tym określana jest cała otoczka naturalizmu, jaka obejmuje wilki w watasze. Rotwelgowie różnią się od innych osobników swojego gatunku tym, że kładą silniejszy nacisk na instynkty. Dbają o swoje kontakty z otaczającą ich fauną i florą, nie tłumią w sobie chęci do walki, łowów czy kopulacji. Im bardziej pozwalają ponieść się dzikiej naturze, tym nie tylko lepiej się czują, ale zaskarbiają sobie sympatię bogów. Nie znaczy to jednak, iż wataha ta ma charakter prymitywnej. Tak długo, jak mieszkańcy prerii potrafią zachować zdrowy rozsądek, oddzielić dobre od złego i przestrzegać tradycji, tak poddawanie się instynktom nie jest im zabronione. 

Język 
Wilki z Rotwelg pojawiły się w Wanaheim bardzo dawno temu, kiedy jeszcze nie było na tych terenach żadnej innej watahy. Jego rdzenni mieszkańcy posługiwali się zupełnie odrębnym językiem, rozumianym tylko przez nich samych. Dopiero z czasem, kiedy w krainie zaczęły pojawiać się inne watahy, Rotwelgowie zobowiązani byli do posługiwania się rozumianą przez wszystkich mową. Obecnie po ich rodzimym języku pozostał tylko lekko twardy akcent w wymowie Krwistych oraz niektóre wyrazy o mocnym i szorstkim wydźwięku. 

Rotwelski język w największym stopniu używany jest w nazewnictwie. Wilki te nie posługują się standardowymi nazwami pozycji w watasze czy niektórych wartości, niekiedy wcale nie znając tych słów w uniwersalnej mowie. Mało tego, w bezpośrednich zwrotach do siebie również obowiązuje ich rdzenny język, który ma znaczenie kulturowe i jest formą oddania szacunku drugiemu wilkowi, co stosują zwykle w powitaniach, pożegnaniach i podziękowaniach. Typowe rotwelskie sformułowanie składa się z uwzględnienia nie tylko samego słowa w rodzimym języku, ale i nadmienienia pozycji w watasze i imienia osobowości, do której wilk się zwraca, np. Daghr Veerlos, Rogar Faustus.

Kasty Społeczne
W Rotwelg społeczność wilków podzielona jest na dwie kasty - Jasnokrwistych i Czarnokrwistych. Przynależność do danej grupy nie zależy od wilków, tylko od ich pochodzenia. Mają one olbrzymi wpływ na funkcjonowanie w watasze, m.in. na kolejność jedzenia zdobyczy, wagę wypowiedzi na forum stada czy zadania powierzane przez sprawujących władzę. 
Jasnokrwiści to ci spokrewnieni z Rogarem. Zarówno dalsza jak i bliska rodzina. Wilki wierzą, że krew Jasnokrwistych jest nad wyraz święta, gdyż władca jest jednym z dwóch wilków mających bliski kontakt z bogami. Grupa ta jest bardziej uprzywilejowana i traktowana poniekąd jako szlachta. 
Czarnokrwiści to wilki żyjące zgodnie z religią i tradycją Rotwelg. Są to zwykle członkowie watahy niespokrewnieni z władcą, wychowani na terenach stada. Mianem tym często nie są określani nowi członkowie watahy. Jest to zdecydowana większość tutejszej społeczności. Wilki te są stosunkowo mocno uprzywilejowane - mają ważny głos w decyzjach podejmowanych przez watahę, zwykle spożywają pokarm jako drudzy, po jasnokrwistych, i obejmowani są dość przychylnym zdaniem Rady Przywódcy. 
Do nieformalnych i przyjętych jedynie praktycznie kast należą dodatkowo dwa typy społeczności - nowi członkowie stada zajmujący przedostatnie miejsce, mający najmniej do powiedzenia i bękarci, czyli najniższa kasta, traktowana jak niewolnicy i popychadła. 

Wierzenia

Nierozłączną i ważną częścią kultury Rotwelg są wierzenia watahy. Tutejsze wilki cenią sobie religijność, łącząc swoją duchowość z boską krwią, płynącą w ich żyłach. Żyją tak, by bogini Daehwi mogła wpuścić ich do Yggdrasilu - zaświatów. Jeśli mieszkaniec Rotwelg nie będzie szanował kultury i tradycji watahy, nie przestrzegając praw Krwawych Wilków, jego dusza zostanie potępiona na wieki i trafi do Voluspy. Na stepach widoczny jest kult bogów czerwonej watahy, głównie ze względu na dość sporą częstotliwość najróżniejszych rytuałów i modłów. Za największą część religijną w watasze odpowiedzialny jest Ulfar, sprawujący pieczę nad wszystkimi wydarzeniami kulturowymi i religijnymi. Wiara wśród czerwonych wiąże się z siłą pierwotną i kultem krwi, gwarantując przychylność władz, bogów i szacunek wśród reszty stada.

Rotwelgowie wierzą, że w krainie Yggdrasilu ich dusza będzie mogła odpoczywać po trudach życia ziemskiego w uczuciu wiecznej euforii, pośród łaskawych bogów. Kraina ta wyobrażana jest jako olbrzymi jesion o konarach tak wielkich, że mieszczą one na sobie trzy piękne i urodzajne krainy - Asgard, czyli bezkresną łąkę skąpaną w najróżniejszych kwiatach; Midgard, olbrzymi i piękny las o roślinności mieszanej; Utgard, potężne i bezpieczne niczym matczyny dom pasma górskie. Kiedy dusza trafi do Yggdrasilu, oprowadza ją tam Ratatosk, który pomaga trafić do wybranej krainy.

Przeciwieństwem wspaniałego Yggdrasilu jest oblana mrokiem Voluspa. Nic tam nie widać, jednak całą tą krainą jest niekończący się, kamienny labirynt. Unosi się tam swąd rozkładających się ciał, panuje okropna duchota i gorączka, a w oddali słychać jęki potępionych dusz. Strażnikiem labiryntu jest Wolva, która co jakiś czas ściga błąkające się tam wilki. Echem od ścian odbija się tupot jej kopyt. Dusze wilków w Voluspie nie widzą ani nie słyszą się bezpośrednio, gdyż elementem ich kary jest odczucie zupełnej samotności.

Bogowie
Berggan - Bóg siły, walki i krwi. Stworzyciel świata. Bóstwo czczone na skalę masową. Jest opiekunem wojowników, posiada sąd nad wojnami i walkami. To do niego najczęściej tutejsi modlą się podczas rytuałów. Uznawany za stwórcę krwi, który podczas wtłaczania jej do wilczych ciał, dał im wszystkie instynkty i zmysły. Ukazywany jako ogromny, masywny wilk o brązowej, niemal bordowej sierści, cały pokryty bliznami i ozdobiony girlandami kłów, rogów i pazurów. Często przedstawiany jako partner Daehwi, z którą razem spłodził Hasperq.
Daehwi - Święta Matka. Twórczyni istot żywych, sprawująca pieczę nad ich losami. Opiekunka wszystkich stworzeń. Posiada kontrolę nad życiem i śmiercią i to przed jej sąd po śmierci prowadzone są wilki. Ukazywana zwykle pod postacią trójgłowej, niesamowicie pięknej wadery o śnieżnobiałym futrze i szkarłatnych ślepiach z dyskiem słonecznym na każdej z głów.
Viiytarles - Bóg dnia i nocy. Każdej doby prowadzi po sklepieniu słońce i spycha księżyc. Pod jego opieką znajdują się również pory roku. Wyobrażany jako szczupły basior o sierści w kolorach głębokiej jak noc czerni, na której lśnią srebrne gwiazdy. Na głowie ma dysk słoneczny.
Hasperq - Bogini płodności. Opiekunka ciężarnych wader i szczeniaków. Rotwelgowie modlą się do niej o przychylność w znajdywaniu partnera i poczęciu potomstwa. Przedstawiana jako jasnobrązowa wilczyca z długim futrem i ogromem kwiatów i traw w nie wplątanych.
Ragnnan - Bóg urodzaju, łowów. Wilki z Rotwelg modlą się do niego o obfitość w sezonach i udane polowania. Patron łowców. Wyobrażany pod postacią atletycznej budowy wilka o rudo-brązowym futrze i z jelenimi rogami.
Verg - Pół-bóg. Patron dusz zmarłych, które odprowadza pod Sąd Daehwi. Przedstawiany jako wychudzony, ozdobiony kośćmi innych wilków basior z płowym futrem. Niekiedy uznawany jest za dwóch braci bliźniaków, żyjących w jednym ciele, stąd często mówi się o nim w liczbie mnogiej. Opiekun bękartów i twórca odrębnej zasady dotyczącej tej grupy wilków. Niechciany bękart, owoc zdrady Berggana, który spłodził go z śmiertelniczką.
Ratatosk - Posłaniec trzech światów. Oprowadza dusze wilków po zaświatach i roznosi wieści między nimi. Dokładnie zna wszystkie trzy krainy. Przedstawiany w postaci niewielkiego wilka o burej sierści, pokrytej skromną zbroją z kory i liści jesionu.
Wolva - Strażniczka labiryntu. Ogromna wilczyca o czarnej sierści z kozimi rogami na głowie. Zamiast łap ma potężne racice, którymi rozkruszyła kamienie, na zlecenie Verga tworząc labirynt dla potępionych. 

Ceremonie i Rytuały
Święcenie Krwi
Ceremonia Święcenia Krwi jest odpowiednikiem chrztu. Tydzień po narodzinach szczeniąt, kiedy te przygotowują się do otworzenia ocząt, zostają ochrzczone przez kapłana krwią młodej samicy wapiti, która nie przekroczyła wiekiem roku. Pobraną krew wciera się w czoła maluchów, co zapewnić ma oczyszczenie ich z brudu wilków o nieboskiej krwi i zapewnienie ochrony przed złymi mocami oraz przychylności bogów.
Rytuał Ukrwienia
Rytuał ów ma na celu wprowadzenie Helgów w dorosłość. Przed swoimi drugimi urodzinami, młode wilki zbierają się w grupę i idą na polowanie, z którego mają obowiązek przynieść zwierzynę większą od kozy. Jeśli łowy powiodą się, młodzi w przyszłości będą mieli prawo na staranie się o wyższą pozycje. Jeśli nie, nie będą mieli możliwości na zdobycie tytuły Czarnokriwtsego (w przypadku rodziny Rogara - Jasnokriwstego).
Sakrament Dwóch Krwi
Ceremonia ta łączy dwa kochające się wilki. Kleryk udziela skaramentu dwóm wilkom, wypowiadając znaną od pokoleń formułę o miłości i wierności. Następnie nakłada na ich głowy wieńce z kwiatów ostróżek, po czym para ociera się o siebie bokami. Sakrament ten jest związany na wieki i nie można go zerwać. Nie każda para musi zdecydować się na ów sakrament, wszystko zależy od decyzji dwóch wilków. Jednak wymagany on jest w przypadku połączenia Yvor.
Spacer Vergów
Pochówek zmarłych Rotwelgów. Kiedy wilk odchodzi, zostaje pochowany w Objęciach Vergów. Kleryk namaszcza ciało martwego jego własną krwią, której kilka kropel pobiera z niewielkiego nacięcia na czole zmarłego, by przy sądzie ostatecznym Daehwi wpuściła duszę wilka do Idylli. Po śmierci któregoś z Rotwelgów, wataha ma obowiązek nosić żałobę przez trzy noce. Tradycja ta ma charakter ceremonii.
Marsz Bogów
Co jakiś czas w Rotwelg organizowane są przemarsze na cześć bogów. Odbywają się tylko i wyłącznie wiosną, kiedy świat budzi się do życia. Zależnie od tego, który bóg okazał się bardziej łaskawy danego roku, Rogar organizuje marsz na cześć bóstwa o charakterze ogromnego święta, w którym udział bierze cała wataha bez wyjątku. Składane są wtedy dary bogom w postaci upolowanych wcześniej zwierząt. Każde z bóstw ma inny zwierzęcy symbol: Berggan - widłoróg, Daehwi - mulak, Viiytarles - cietrzew, Haperq - pustułka, Ragnnan - myszołów, Verg - suseł.

Stosunki w watasze

Wilki w Rotwelg starają się wytworzyć komfortową i rodzinną atmosferę wśród siebie wzajemnie. Mimo podziału kastowego nieustannie próbują zacieśniać więzi i dbać o zarówno swoje, jak i cudze samopoczucie. Wierzą, że dzięki zaufaniu i zgodzie między sobą są w stanie zbudować silną i nierozerwalną społeczność. Mimo to występują wyjątki w relacjach w stadzie. Tak, jak Jasnokrwiści i Czarnokrwiści zwykle silnie integrują się ze sobą, tak względem nowych członków watahy bądź wilków, które nie uznają kultury i tradycji Rotwelg, są raczej sceptycznie nastawieni i zdystansowani. Nie mówiąc o bękartach, którzy traktowani są jak słabsze ogniwo.

Drah'arr i Yvor
Oba te zwroty tłumaczy się dosłownie jako dogłębne zaufanie (Drah'arr) i niepodważalną miłość (Yvor). Są to dwa dość rzadko spotykane połączenia wilków w watasze. Stanowią swoisty i niezerwany sakrament między wilkami. Drah'arr zarezerwowane jest dla dwóch osobników kochających się prawdziwie braterską miłością. Yvor natomiast symbolizuje dogłębną miłość romantyczną, silniejszą od samych instynktów. Wilki przed nadaniem sobie wzajemnie tego stopnia relacji muszą być pewne, że ich uczucia są jak najbardziej prawdziwe, gdyż oba połączenia może zerwać jedynie śmierć naturalna jednego z nich. Yvor i Drah'arr są jednorazowe, tzn. przez całe życie takowego sakramentu można dokonać tylko raz między dwoma wilkami.

Endogamia
Zawieranie związków w Rotwelg daje ogromne pole dla mieszkańców stepów. Wilki mają wachlarz możliwości i mogą łączyć się w pary wedle uznania. Można stworzyć stabilny i trwały związek z jednym partnerem, przypieczętowany Sakramentem Dwóch Krwi. Jeśli wilki postanowią nie przyjmować sakramentu, mogą trwać w "nieformalnym" lecz trwałym związku. Mogą również nie przywiązywać wagi do partnera i zmieniać go co jakiś czas. W Rotwelg dozwolone jest wiele możliwości tak długo, jak nie dojdzie do poligamii lub, w najgorszym przypadku, spłodzeniem bękartów.

Bękarstwo 
Wilki z nieprawego łoża w Rotwelg są oznaką niechlubnego przemieszania krwi. Nie mają prawa głosu, nie mogą płodzić potomstwa ani uczestniczyć w jakichkolwiek ceremoniach odbywających się w stadzie ze względu na brak poszanowania dla krwi i bezmyślnym kopulowaniu. Są przysłowiowymi niewolnikami i popychadłami. Stanowią najniższą warstwę społeczną Rotwelgu. Choć w watasze od wielu pokoleń istnieje zasada, na mocy której bękarci nie mają niemal żadnych praw ani przywilejów, istnieją przypadki, gdzie wilk niebędący bękartem jest za takowego uznawany lub odwrotnie - bękart jest uznawany za prawowitego członka watahy z pełnymi prawami. Wszystko zależy od tego, w jakim czasie wilki zostały spłodzone - jeśli doszło do kopulacji między wilkami, które w owym okresie nie były ze sobą związane. Oznacza to, że za bękarta w Rotwelg uznaje się: wilka ze zdrady, wilka nie ze związku, wilka spłodzonego między prawowitym Rotwelgiem a wilkiem spoza watahy (nie w przypadku kiedy wilk do watahy dołącza), wilka ze związku poligamicznego.

Polowania
Wyprawy łowieckie stanowią ogromne przedsięwzięcie w życiu i kulturze tutejszych wilków. Są trybutem więzi dla czerwonych, dodatkowo zapewniając im pożywienie na długi czas. Cały proces polowania wygląda nieco inaczej, niż u innych watah, jednak nie sprawia on problemu nowym członkom. Na łowy większej zwierzyny wybiera się niemal cała wataha. Wyjątkami są tylko Hokhwahowie, Ulfar i Gyrdzi, którzy akurat odbywają patrole. Szczeniaki często biorą w nich udział, obserwując starszych członków watahy i przygotowując się tym samym do Rytuału Ukrwienia. Polowanie solo na większe zwierzęta uznaje się w Rotwelg za nieuszanowanie tradycji i wyparcie się watahy. Samotne polowania dozwolone są tylko na małych gryzoniach i ptakach. Każdy wilk z Rotwelg, nie licząc hierarchii w watasze, ma wyznaczone dodatkowo pozycje przy łowach. Są to: tropiciele (najlepszy węch), naganiacze (długodystansowcy), asekurujący (najbardziej wytrzymali), atakujący (najsilniejsi) i stratedzy (łowcy według hierarchii). Wataha udaje się na polowanie po doniesieniu przez zwiadowców o stadzie na terenach stada i po apelu Rogara. 

Stosunki poza watahą

Rotwelgowie, przez swoje wierzenia i kulturę, uważają siebie za wilki wyjątkowo wybitne i dumne, tworzące niemal podgatunek lepszy niż inni przedstawiciele ich rasy. Dlatego nie są zainteresowani ingerowaniem w życie innych watah, martwiąc się o własne interesy. Nieznajomi nie są mile widziani na ich ziemiach, wilki spoza Rotwelg nie mają co liczyć na przychylność i pomoc ze strony krwawych. Brak im poszanowania dla cudzych poglądów, wierzeń i kultury. Wychodzą z założenia, iż wszystko, co rotwelskie, jest tym samym najlepsze. Czerwoni żyją w zamkniętej społeczności i nie przepadają za kontaktami ze światem zewnętrznym. Mimo to, jeśli w pobliżu ich miejsca występowania pojawi się jakaś wataha, starają się mieć z nią neutralne bądź dobre kontakty. Chociaż nie tolerują nieznajomych, to wolą żyć w pokoju i bez ryzyka wojny.

Przymierze
Zawarcie przymierza z watahą Rotwelg jest nie lada wyzwaniem. Jeśli to drugiej watasze zależy na przychylności czerwonych, wilki z zewnątrz muszą przejść długi, żmudny i skomplikowany proces zyskiwania akceptacji i uznania stepowych wilków. Przybiera to zwykle formę licznych, rozłożonych w czasie nawet kilkunastu miesięcy dyplomatycznych rozmów między przywódcami obu watah. Niekiedy nawet Rotwelgowie decydują się na poznanie mieszkańców obcego stada by zapadł werdykt.

Dargas: neutralny

Prawa

1. Nie będę sprzeciwiał się Rogarowi i jego władzy.

2. Bogowie i ich łaska są dla mnie najważniejsze.
3. Krew to najświętsza świętość.
4. Tradycja to spuścizna, jaką mam pozostawić.
5. Do upadłego bronić będę Rotwelg.
6. Moi bracia dzielą ze mną krew, ziemie i pożywienie. Miłować ich będę jak samego siebie.
7. Nie będę bestialsko zabijał, kradł ani niszczył tego, co do mnie nie należy.

Władza i Dziedzictwo
W Rotwelg władzę sprawować mogą jedynie samce. Tradycją pielęgnowaną od lat jest dziedziczenie władzy przez pierwszego syna z miotu przywódców. W przypadku braku męskich potomków wyboru przyszłego Rogara dokonuje przywódca, którego kadencja się kończy. Samice zwykle nie mają jakichkolwiek praw do tronu, jedynie Llyr pomaga Rogarowi w podejmowaniu decyzji za pośrednictwem Rady Przywódcy.

Hierarchia i Zadania

Tyrgg (1)
Prawa łapa Rogara, jego zastępca podczas nieobecności i najważniejszy i główny doradca. Tyrgg, w przeciwieństwie do Rady Przywódcy, zawsze pojawia się na każdym możliwym apelu zwoływanym w watasze, każdej ceremonii i wszystkich wydarzeniach, zarówno kulturowych, jak i politycznych. Co więcej, jest on odpowiedzialny również za donoszenie poselstwa z życia codziennego watahy; jeśli miał miejsce poród, śmierć, bójka, ktoś jest ranny, zastępca musi o wszystkim poinformować Rogara. Pomaga on mu także w podejmowaniu najważniejszych decyzji, mających wpływ na przyszłość watahy.
Wymagania: Wybiera go Rogar, samiec, Jasnokrwisty

Gunnar (1)
Lewa łapa Rogara, pilnuje porządku i karze zawinionych. Podobnie jak Tyrgg, Gunnar obecna jest na tych negatywnych apelach, mówiących o przewinieniach czy wypadkach. Obowiązki Gunnar nie należą do najprzyjemniejszych, gdyż zobowiązana jest do wyznaczenia i wykonania kary na oskarżonych o przestępstwa wilkach. Zasiada w Radzie Przywódcy i w decyzjach tam podejmowanych przedstawia zwykle negatywne strony planowanych działań, znając swoich podwładnych od złej strony.
Wymagania: Wybiera ją Rogar, samica, Jasnokrwista/Czarnokrwista

Ulfar (1)
Kleryk w Rotwelg posiada jedną z najbardziej zobowiązujących pozycji, która pochłania niemal całe jego życie. Odpowiedzialny jest za wszystko związane z religią w watasze. Prowadzi każdy możliwy rytuał, udziela święceń, obecny jest na każdym kulturowym wydarzeniu stada. Obowiązuje go niepodważalny celibat. Mało tego, żyje on z dała od społeczności, sumiennie modląc się o to, o co proszą go mieszkańcy stepów. Ulfar nie może sam polować, wataha składa mu darowizny w postaci jedzenia w podziękowaniu za możliwość łączenia watahy z bogami.
Wymagania: Wybiera Rogar, samiec, Jasnokrwisty

Einar (1)
Uzdrowicielka pilnuje stanu zdrowia Rotwelgów. Leczy rany, dba o witalność wilków, odbiera porody i stwierdza zgony. Musi mieć doskonałe obeznanie z leczniczymi roślinami i sposobami opatrywania ran i leczenia. Dodatkowo zajmuje się szczeniakami przez pierwszy tydzień ich życia określając, czy ich stan zdrowia jest poprawny.
Wymagania: Samica, wynikające z opisu

Armod (7)
Łowcy odpowiedzialni są za dostarczanie pożywienia watasze. To oni decydują o terminie wypraw łowieckich i je organizują. Wybierają wilki, które mają razem z nimi ruszyć na polowania. Łowcy według hierarchii, w przeciwieństwie do reszty stada, odpowiedzialni są nie tylko za samo polowanie, ale i za jego strategię. Muszą być to wilki bardzo kreatywne, o atletycznej budowie z nienaganną umiejętnością szybkiego biegania.
Wymagania: Wynikające z opisu

Bergfinn (6)
Wojownicy w Rotwelg przeznaczeni są do walki w pierwszych szeregach na wojnach oraz do obrony samic, szczeniaków i słabszych osobników podczas sytuacji kryzysowych. Wielokrotnie zajmują się także czynnościami wymagającymi użycia siły, tj. przenoszenie upolowanych zdobyczy do legowiska, zabieranie rannych z pola walki czy powalanie zdobyczy podczas polowań. Charakteryzują się dużą siłą fizyczną i umiejętnością radzenia sobie w zagrażających życiu sytuacjach.
Wymagania: Wynikające z opisu

Gyrd (5)
Wartownicy, podobnie jak Ulfar, są silnie ograniczeni przez swoją pozycję w watasze. Zobowiązani są do pilnowania najważniejszych wartości, jakie posiada wataha, od patrolowania granic terytorium, przez pilnowanie szczeniąt pary przywódców i stróżowanie przy upolowanym zwierzęciu, po czuwanie nad bezpieczeństwem watahy w trakcie rytuałów. Gyrdzi są silnie ograniczeni w życiu społecznym jak i prywatnym przez ciążące na nich obowiązki, wielokrotnie muszą rezygnować z uczestniczenia w apelach czy polowaniach, czas ten spędzając na wartach. Muszą to być wilki o doskonałym wzroku, słuchu i węchu.
Wymagania: Wynikające z opisu

Kavarl (4)
W czerwonej watasze zwiadowcy mają charakter szpiegów. Wysyłani są zwykle na misje o charakterze przebadania danej sytuacji, m.in. doniesienia o występowaniu w pobliżu obcej watahy czy stada potencjalnych ofiar, istnienia jakiegoś zagrożenia, śledzenia danego zwierzęcia. Ich zadania polegają na ogromnej dyskrecji, dlatego Kavarlowie muszą odznaczać się sprytem i umiejętnością pozostania niewidocznym.
Wymagania: Wynikające z opisu

Terytorium

Równiny Berggana

Teren, na którym żyje wataha Rotwelg może wydawać się stosunkowo niełaskawy. Nie ma na nim prawie wcale drzew, większe zarośla spotyka się stosunkowo rzadko. Wiosną i jesienią wieją tutaj silne wiatry, powodujące nieraz trąby powietrzne i niewielkie, aczkolwiek mogące wyrządzić szkody burze piaskowe. Mimo surowych warunków wilki mają dostęp do stosunkowo różnorodnej i licznej zwierzyny łownej. Do życia pośród wysokich traw Równiny Berggana trzeba przywyknąć, nie tylko psychicznie, ale i fizycznie.

Klimat | Fauna | Flora

Teren Główny

Legowisko | Legowisko Ulfara | Pole Ćwiczebne | Objęcia Vergów

Reszta Terytorium

Tereny Łowieckie | Wzniesienie Stwórców | Południowe Stepy | Północne Prerie 

Góry Mathmagheim | Szczyty Vergów | Jezioro Teagan | Urvaan | Ghryz | Ragrol

Terminologia

Rotwald: Boska Krew; termin jakim określa się nazwę krwi płynącej w żyłach tutejszych.

Rot: Krew w ogólnym znaczeniu.

Yggdrasil: Zaświaty; w wierzeniach Rotwelg kraina umarłych.

Voluspa: Według wierzeń miejsce potępienia dusz.

Yarl: Obcy, wilk spoza watahy. Często sformułowanie obraźliwe.

Kollskegg: Zmarły lub dusza zmarłego.

Drah'arr: Dogłębne zaufanie. Typ relacji między wilkami.

Yvor: Niepodważalna miłość. Również typ relacji.

Sargbh: Oddany watasze. Tytuł i symbol jednocześnie.

Rogar: Przywódca watahy. Personifikacja Berggana.

Llyr: Przewodniczka. Tytuł nadany partnerce Rogara. Personifikacja Daehwi.

Tyrgg: Zastępca Rogara, zasiadający po jego prawicy.

Gunnar: Doradczyni Rogara, zasiadająca po jego lewicy.

Ulfar: Duchowy przewodnik. Kleryk watahy.

Hokhwah: Starszyzna, wilki doświadczone.

Svetuan: Wilk podporządkowany. Standardowy członek watahy.

Helgi: Szczeniak, młodzik.

Armod: Łowca. Wilk polujący

Bergfinn: Wojownik. Wilk walczący.

Gyrd: Strażnik, wartownik. Wilk pilnujący.

Kavarl: Zwiadowca. Wilk posłaniec.

Einar: Uzdrowiciel, medyk. Wilk leczący.

Gawgaar: Powitanie.
Sherharb: Pożegnanie.
Daghr Veerlos: Wyraz wdzięczności.
Krhvas, Zwynr, Yglor: Wulgaryzmy.